dag 9

Hallo luitjes,

Daar ben ik weer met een update van de belevenissen van De Steffies op Korsou, zoals ze dat hier zeggen.

Gisteren weer een heerlijke dag gehad. Eerst Djamila naar haar werk gebracht, ontbeten en toen Jolanda, de buurvrouw opgehaald voor een dagje Lagun.

Lagun ligt bijna bij de westpunt en is een klein dorpje met een prachtige baai en dus ook een strand. In 2006 hebben Joomay en ik onze duikbrevetten hier gehaald bij een duikschool en we hebben hier dus toen veel tijd doorgebracht (24 duiken toen).

Dus toen we hier aankwamen was het een feest van herkenning en mooie herinneringen. De duikschool was al zes jaar in handen van nieuwe eigenaren en die hebben het wat opgeknapt met een likje verf, maar de sfeer was als vanouds.

Eerst maar even een kopje koffie (Senseo) en toen de duikuitrusting gehuurd voor onze duik, want ja, er moest wel weer gedoken worden.
De roest was er bij ons wel af, het ging allemaal erg vlot en al snel waren we via de vervelende trap en stuk stand bij het verkoelende water.
De meiden waren inmiddels ook al in het water, want die waren al verkast naar het strand, bedjes gehuurd en die waren er ook klaar voor.

Joomay en ik met de vol geblazen trimvesten op onze rug al flipperend naar het einde (of begin) van de baai naar de open zee.
Nog een laatste check en dan de vesten leeg laten lopen en dan zak je vanzelf. Het is dan zo'n zes meter diep, eenmaal beneden trim je even met de lucht zodat je niet meer daalt of stijgt en dan zwemmen we rustig naar het rif wat op zo'n 10 meter diepte begint.
Het eerste stuk van de kust is een plateau van zand tot aan het rif, een meter of twintig. Het rif is eigenlijk een steile helling naar een diepte van zo'n dertig meter vol met koralen en sponzen in alle soorten en maten. We dalen dan af tot een meter of vijftien diep en slaan dan af naar links en volgen dan het rif op deze hoogte.
Gedurende de duik zwem je zeer rustig met alleen je flippers en speur je de bodem en omgeving af naar bijzondere vissen of koraal. Want er zijn heel veel gewone vissen die je altijd wel ziet, als papagaaivissen, koffervissen, trompet, groupers, maar je wil die vissen zien die je niet altijd tegenkomt. Het is net als boven water in de natuur, je weet nimmer of je wat ziet.
Nu is wel zo dat hier in deze voedselrijke wateren erg veel variatie zit en je dus altijd wel iets leuks tegen komt.
En er zijn een aantal dieren die altijd wel kan vinden als je bekend bent en laten wij dat nu hier mooi zijn ;-).
Dus op zoek naar de huis murene, Chester genaamd, vraag niet waarom die zo heet. Chester is een serieus grote murene, groen en ik schat zo'n 1,75 m lang en zo'n 30 cm dik, een flinke jongen dus. en als ik eerlijk ben toch ook wel een beetje angstaanjagend, ondanks dat ik weet dat een murene niets doet.
En ja hoor, hij is er nog, na 10 jaar weten we hem weer te vinden en hij staat nu op de film: https://youtu.be/76vcaPh3OWM

Later spotten we ook nog een trompetvis van meer dan een meter lang met prachtige kleuren, ook op de film.

Bij half lucht keren we om en zwemmen rustig ietsje hoger op het rif terug om uiteindelijk weer te eindigen waar we begonnen zijn, precies voor de baai.
Al met al weer een heerlijke duik geweest.

Dan de spulletjes weer afgespoeld met vers water en ingeleverd en vamos de la playa. Niet gelijk liggen, nee toch nog maar een half uurtje gesnorkeld in de baai waar ik toch maar weer mooi een ballonvis spotte en een koraalduivel en heel, heel veel zee-egels.
En een school hele kleine visjes, wie wel eens fritti heeft gegeten begrijpt wat ik bedoel.

Over eten gesproken het was tijd voor een lunch, dit keer barracuda met frites, yep niet goed voor mijn figuurtje, maar what the fuck, vakantie!

Dan maar eens lekker in de zon, heel even dan want hij brandt weer serieus en al gauw toch maar een mooie plek in de schaduw gevonden, beter.
Nog maar eens een flink stuk gezwommen, heelijk die water temperatuur, altijd 28 graden. Even de baai weer uit naar de open zee, dat geeft toch altijd een bijzonder gevoel, zo in die grote zee kijkend naar de kust, een rots van zo'n 10 meter hoog langs het hele eiland, met alleen hier en daar een inham, baai.
Terug zwemmen viel nog niet mee, er stond toch wel een aardige stroming langs de kust en die zoog het water uit de baai, dus dat was even aanpoten, en voor mij al gauw, zo geoefend ben ik nou ook weer niet. Ik wist het altijd goed te schreeuwen naar mijn pupillen, maar zelf? (is op mijn ook zo)

Er is altijd een tijd van komen en gaan en dus gingen we weer in die verdo... hete auto weer richting Willemstad. En we kwamen weer langs Baskin Robbins, dus tijd voor een ijsje, oe lekker! Ja, ik weet het, weer niet goed.

Jolanda weer afgezet en toen naar huis voor nog een duikje in ons eigen zwembad en een biertje.

Djamila was laat klaar op haar werk en ik heb haar om half acht opgehaald. Ze plakte aan alle kanten en zat nog onder het zand. Respect voor mijn meisje, ga er maar aan staan, van 9 tot 7 door het zand banjeren met een dienblad bij een graadje of 32 in de volle zon, wow! En het mooie is, dat ze dit nog leuk vind ook?!?
Bart was ook al weer naar zijn werk, een bruin cafe in het centrum en die maakt dan weer lange nachten. Ze werken er hard voor hier om in hun weinige vrije tijd tijd te genieten van die heerlijke eiland en al hun nieuwe vrienden.

Goed, Djamila opgehaald en toen langs de snackbar voor het diner, moederdag hè?, dan eten we wat mama lekker vind, één geluk, we spugen er geen één van allen op. Dus heerlijk gegeten uit plastic bakjes en papieren zakjes, plastic vorkjes erbij. Alles net als thuis in Nederland.

Nog even lekker gekletst en toen Mieltje naar huis gebracht en toen gingen de kaarsjes weer uit, airco aan en naar bed.

Vandaag weer een nieuwe dag... En het lijkt erop dat weer vandaag mee zit ;-)