Dag 4 en 5
Door: Michael Steffens
Blijf op de hoogte en volg Michael
06 Februari 2017 | Spanje, Charco del Palo
Dag lieverds,
Daar is ie weer, de vakantieman. Wat hebben we het weer lekker hierzo, heerlijk zonnetje.
Gisteren weer een dagje niks, precies niks. Nou ja niks, wel een flinke wandeling gemaakt saampjes langs de kust en terug door het dorp.
Zelfs gisteren in het zwembad geweest, koste wat moeite, maar met wat aanmoediging van Yvonne en alle medebewoners die luit stonden te applaudisseren toch gelukt. Het water in het zwembad is 22C en dat is voor mij toch echt veel te koud. Maar volgehouden en zelfs meerdere baantjes gezwommen.
Misschien morgen weer. Vandaag hoefde het niet...
Gisteren alweer aan mijn tweede boek begonnen en er is toch niets prettigers dan lezen in de zon op zo'n heerlijk ligbed.
De zondag avond doorgebracht met een film over Sarajevo, het begin van WOI. Nooit geweten hoe dat is gegaan, mooie film.
Dan vanmorgen, vroeg uit de veren, want vandaag helemaal naar de andere kant van het eiland naar Playa Blanca voor twee duiken.
Dus ik heb mij vanmorgen om half tien gemeld bij de duikschool, kennis gemaakt met mijn buddy voor vandaag Pieter, een Belg uit Aalst, en verdomd hoe is mogelijk, gestudeerd in Utrecht.
Dan begint het ritueel van formulier invullen waarbij je afstand doet van alle aansprakelijkheid mocht je wat gebeuren, pak uitzoeken, trimvest, ademautomaat, lood, vinnen en als je dat dan allemaal aan je lijf hebt hangen mag je mee de zee in. Nee, eerst nog de buddy check, je kijkt dan bij elkaar of het allemaal klopt, bijvoorbeeld dat je zuurstof fles open staat, kun je plezier van hebben.
Trouwens dat pak is wel ff een dingetje, eer je dat aan hebt. Dat is van een soort rubber dat zeer nauw sluit (nu sluit het bij mij toch al gauw zullen jullie denken) maar ook deze pakken heb je in verschillende maten. Dus een groot pak is toch nog steeds rete strak kan ik jullie zeggen en het geeft bijna niet mee. Wel zwart, dus kleed lekker af. Maar uit, dan is ie nat en dat is een nog groter probleem.
Oké, de zee in. Dan sta je dus in de golven je vinnen aan te doen en dan val je regelmatig om wat die bepakking is zeer zwaar en onhandig op zo'n ongelijke bodem. Maar goed dan heb je ze aan dan een vijftig meter zwemmen naar de boot en moeten die dingen weer uit anders kom je dat zeer kleine trapje niet op. Dan ben je eindelijk in de boot, op de rand zitten en je vinnen weer aan doen, want na een tien minuten varen over die ruige zee met een rot snelheid is het zover. We gaan duiken. Op het sein van de kapitein laat ieder zich één voor één achterover vallen in de koude zee. Maar daar heb je geen last van met zo'n pak. Wel als er even een straaltje water net tussen je muts/kap doorkomt en over je rug stroomt, brrrr.
Ja jongens het is allemaal wat dat duiken. Maar nu komt het leuke deel, het duiken zelf. Je laat de lucht uit je vest en dan zak je vanzelf tot net boven de bodem op zo'n 15 meter diepte. Wel om de meter je oren klaren natuurlijk anders krijg je dat vervelend gevoel wat we allemaal wel eens hebben ervaren in het zwembad.
En dan is het genieten van de natuur, je zweeft en geniet van de vissen, anemonen en de rust.
Het is hier geen Curacao qua koraal of vissen, maar toch wel mooie dingen gezien als verschillend prachtige anemonen, barracuda's, een enorme tandbaars, een engelhaai verscholen in het zand, wat platvissen, garnalen en kleine zeeslakjes. Natuurlijk veel papagaaivissen, groupers en tonijn.
Goed na zo'n drie kwartier begint de lucht op te raken en moeten we weer naar boven, nog even een decompressie stop op vijf meter diepte van drie minuten en dan naar boven, vinnen uit, trappetjes op klauteren, vinnen weer aan, stukje terug varen, achterover de zee in, vijftig meter zwemmen, vinnen weer uit in de golven en dan via de trap weer naar boven. Pffff. Dan alle spullen af en uit in de zoetwaterbak om te spoelen, dan uithangen op hangertjes en dan dat pak uit. Daar zijn drie man aan te pas gekomen, maar wat is dat dan een opluchting als je daar in je zwembroek onder de douche staat.
FF een bakkie, wat eten en vanmiddag het hele ritueel nog een keer.
Moe maar voldaan weer naar het appartement en dan toch pas om half zeven weer bij Vonnie terug. En dan wil je graag eten, want zout water maakt erg hongerig.
Zo nu aan de koffie, straks nog een filmpje en morgen wat boodschapjes doen en de zon weer in met een boek. En misschien, heel misschien...
PS foto's houden jullie tegoed, drama die wifi hier...en dan nog maar niet te spreken over gsm. (Wel lekker rustig)
Daar is ie weer, de vakantieman. Wat hebben we het weer lekker hierzo, heerlijk zonnetje.
Gisteren weer een dagje niks, precies niks. Nou ja niks, wel een flinke wandeling gemaakt saampjes langs de kust en terug door het dorp.
Zelfs gisteren in het zwembad geweest, koste wat moeite, maar met wat aanmoediging van Yvonne en alle medebewoners die luit stonden te applaudisseren toch gelukt. Het water in het zwembad is 22C en dat is voor mij toch echt veel te koud. Maar volgehouden en zelfs meerdere baantjes gezwommen.
Misschien morgen weer. Vandaag hoefde het niet...
Gisteren alweer aan mijn tweede boek begonnen en er is toch niets prettigers dan lezen in de zon op zo'n heerlijk ligbed.
De zondag avond doorgebracht met een film over Sarajevo, het begin van WOI. Nooit geweten hoe dat is gegaan, mooie film.
Dan vanmorgen, vroeg uit de veren, want vandaag helemaal naar de andere kant van het eiland naar Playa Blanca voor twee duiken.
Dus ik heb mij vanmorgen om half tien gemeld bij de duikschool, kennis gemaakt met mijn buddy voor vandaag Pieter, een Belg uit Aalst, en verdomd hoe is mogelijk, gestudeerd in Utrecht.
Dan begint het ritueel van formulier invullen waarbij je afstand doet van alle aansprakelijkheid mocht je wat gebeuren, pak uitzoeken, trimvest, ademautomaat, lood, vinnen en als je dat dan allemaal aan je lijf hebt hangen mag je mee de zee in. Nee, eerst nog de buddy check, je kijkt dan bij elkaar of het allemaal klopt, bijvoorbeeld dat je zuurstof fles open staat, kun je plezier van hebben.
Trouwens dat pak is wel ff een dingetje, eer je dat aan hebt. Dat is van een soort rubber dat zeer nauw sluit (nu sluit het bij mij toch al gauw zullen jullie denken) maar ook deze pakken heb je in verschillende maten. Dus een groot pak is toch nog steeds rete strak kan ik jullie zeggen en het geeft bijna niet mee. Wel zwart, dus kleed lekker af. Maar uit, dan is ie nat en dat is een nog groter probleem.
Oké, de zee in. Dan sta je dus in de golven je vinnen aan te doen en dan val je regelmatig om wat die bepakking is zeer zwaar en onhandig op zo'n ongelijke bodem. Maar goed dan heb je ze aan dan een vijftig meter zwemmen naar de boot en moeten die dingen weer uit anders kom je dat zeer kleine trapje niet op. Dan ben je eindelijk in de boot, op de rand zitten en je vinnen weer aan doen, want na een tien minuten varen over die ruige zee met een rot snelheid is het zover. We gaan duiken. Op het sein van de kapitein laat ieder zich één voor één achterover vallen in de koude zee. Maar daar heb je geen last van met zo'n pak. Wel als er even een straaltje water net tussen je muts/kap doorkomt en over je rug stroomt, brrrr.
Ja jongens het is allemaal wat dat duiken. Maar nu komt het leuke deel, het duiken zelf. Je laat de lucht uit je vest en dan zak je vanzelf tot net boven de bodem op zo'n 15 meter diepte. Wel om de meter je oren klaren natuurlijk anders krijg je dat vervelend gevoel wat we allemaal wel eens hebben ervaren in het zwembad.
En dan is het genieten van de natuur, je zweeft en geniet van de vissen, anemonen en de rust.
Het is hier geen Curacao qua koraal of vissen, maar toch wel mooie dingen gezien als verschillend prachtige anemonen, barracuda's, een enorme tandbaars, een engelhaai verscholen in het zand, wat platvissen, garnalen en kleine zeeslakjes. Natuurlijk veel papagaaivissen, groupers en tonijn.
Goed na zo'n drie kwartier begint de lucht op te raken en moeten we weer naar boven, nog even een decompressie stop op vijf meter diepte van drie minuten en dan naar boven, vinnen uit, trappetjes op klauteren, vinnen weer aan, stukje terug varen, achterover de zee in, vijftig meter zwemmen, vinnen weer uit in de golven en dan via de trap weer naar boven. Pffff. Dan alle spullen af en uit in de zoetwaterbak om te spoelen, dan uithangen op hangertjes en dan dat pak uit. Daar zijn drie man aan te pas gekomen, maar wat is dat dan een opluchting als je daar in je zwembroek onder de douche staat.
FF een bakkie, wat eten en vanmiddag het hele ritueel nog een keer.
Moe maar voldaan weer naar het appartement en dan toch pas om half zeven weer bij Vonnie terug. En dan wil je graag eten, want zout water maakt erg hongerig.
Zo nu aan de koffie, straks nog een filmpje en morgen wat boodschapjes doen en de zon weer in met een boek. En misschien, heel misschien...
PS foto's houden jullie tegoed, drama die wifi hier...en dan nog maar niet te spreken over gsm. (Wel lekker rustig)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
