Dag 9 & 10
Door: Michael Steffens
Blijf op de hoogte en volg Michael
20 Maart 2016 | Marokko, Agadir
Gisteren dus 's morgens na het ontbijt vertrokken na een hartelijk afscheid van Azzis. Ik kreeg nog een fles Amlou mee, een soort zoete pindasaus. Hij heeft mij betrapt met het uitlikken van een schaaltje bij het ontbijt... Dus hij dacht, vind ie lekker.
Was wel nog even een dingetje, ze willen daar het liefst met cash worden betaald, dus er was geen mogelijkheid voor de creditcard. Wij naar een flappentapper, we hadden 8.000 Dirham nodig, je kunt maar 2.000 per keer krijgen met een maximaal van 4.000. Dus samen met Co vier keer aan het tappen geweest om dat B&B te betalen...
Dus weer op weg. Nu naar Agadir. Een mooie route langs de grillige kust. Nog even een foto momentje bij de rotsen van Legzira. En dan verder. Nog een bakkie gedaan onderweg en uiteindelijk waren we in ons hotel om 13:00 uur. Dus mooi op tijd voor de lunch.
Aanvallen in de vreetschuur, dan blijft het toch bij zo'n all-inclusieve hotel. Niets mis met het eten overigens, veel keus en zeer smakelijk. Een soort van show-cooking, dus alles werd per persoon vers voor je bereid.
In de middag nog een poging ondernomen om bij het zwembad te zonnen, maar dat werd niets, te veel (koude) wind. Dus lekker relaxed op de kamer en op ons terrasje.
Om een uur of acht weer dineren en daarna lekker een filmpie kijken via Netflix. Werkte prima hier.
Vanmorgen weer bijtijds eruit, ontbeten en op pad. Dit keer naar de watervallen van Imouzzer en daarna naar het kustplaatsje Essaouira. Was weer een hele rit door de bergen en een gedeelte door een kloof, prachtige natuur hier.
Toen we aankwamen kwam uit wat we al vermoeden, geen water. Alle rivieren zijn zo droog als Sinterklaas zijn kont, dus ja, dan heb je ook geen watervallen he?
Maar niet getreurd, we werden weer keurig naar een parkeerplaats geloodst en een jongeman wierp zichzelf direct op als gids om ons toch naar de waterval te begeleiden. Wees nog eens op een olijf- en een arganboom en langs vele souvenir stalletjes uiteindelijk bij een pisstraaltje van een waterval.
Maar er waren twee professionele schoonspringers die van een hoogte van schat ik zo'n 7,56 m in de poel onder de waterval doken. Ze waren zo'n 75 jaar oud en vreselijk koud toen ze uit het water naar ons lopen en om een kleine bijdrage vroegen. Je bent prof of niet. Wij weer terug gelopen richting auto, want we hadden een koffietent gespot. Toen vroeg onze gids ook om een bijdrage voor zijn diensten. Dit werd me toen even te gortig. Zo'n gozer loopt gewoon met je mee en vindt dat hij dan recht heeft op geld. Vandaag niet bro.
Bakkie gedaan en toen we bij de parking kwamen moesten we toch de parkeerwachter betalen. Niet veel, maar ze proberen hier echt overal geld uit te slaan. Soms een tikje te agressief naar mijn mening.
Maar goed wij op weg naar Essaouira, was wel weer ruim twee uren sturen door wel een prachtige omgeving. We kwamen weer langs een stuwmeer en dat blijft toch fascinerend, dat prachtige blauwe water tussen de roze rotsen.
Toen we bij de poort van Essaouira aan kwamen stond er natuurlijk direct weer een parkeerwachter naast me. Die wees ons een mooie plek, vroeg het mooie bedrag van 20 Dirham (€2,00) en de autosleutel. Hmmm, dat was even nadenken, een wildvreemde je autosleutel geven zover van huis.... Ach what the fu.. We zien wel.
Wij de stad in gewandeld, echt heel leuk dit plaatsje, oud, toeristisch, maar toch heeft het haar charme gehouden, het was echt nog authentiek. Eerst een broodje shoarma gescoord, frietjes erbij, top maaltijd.
Toen nog lekker aan het struinen geweest door de soek en uiteindelijk kwamen we in de haven terecht bij de oude bastion. Yep, een UNESCO ding. Daar was ook de vismarkt. Wat een ranzige bedoeling was dat. Een wirwar van stalletjes met uitgestalde vis, van krab tot haai, van sardine tot murene. Zelfs zee-egels kon je ter plekke leeg lepelen. Ook koraal werd er te koop aangeboden. De vis werd ook daar schoongemaakt en de ingewanden direct aan de overal aanwezige meeuwen gevoerd. Een drukte van jewelste van mensen, meeuwen en katten. En een vreselijke stank. Maar moest ik wel weer gezien hebben. Yvonne was trouwens al heel snel kokhalzend omgekeerd. Het was ook echt smerig.
Toen maar weer eens terug naar de plaats waar we de auto hadden ingeleverd. En natuurlijk was die keurig een eindje verder geparkeerd, ik kreeg de sleutel en niets aan het handje. Gewoon een beetje vertrouwen in de mensheid ;-)
Zo wij weer op weg naar huis, of te wel ons hotel in Agadir. Was weer een hele rit, maar weer mooi. We waren lekker op weg tot een politieagent ons staande hield, yep we hadden de collega met de lasergun al gezien, weliswaar te laat!
300 Dirham was de schade. Dit was overigens niet zo'n vrolijke en gezellige Marokkaan. Wat een stuk sjagrijn. Echt zo'n haantje, bah.
Wij weer op weg, nog maar even een bakkie gedaan en uiteindelijk pas om 19:30 bij ons hotel. Aarde donker inmiddels hier, maar dan kun je wel goed alle lichtjes zien van het mondaine Agadir. Deze stad leeft, veel uitgaansgelegenheden die uitnodigende knipperende verlichting heeft.
Wij zijn lekker aan tafel gegaan voor het diner en nemen het er nu nog even van op onze kamer. Wel nog even de kachel aan aan, het is hier 's avonds nog best fris.
Morgen onze laatste volle dag in Marokko, dus dan nog even deze stad in, naar de kasba en de soek.
-
22 Maart 2016 - 20:39
Ron En Yvonne:
Wat een geweldig verhaal weer en mooie foto's.
Geniet nog even van mooi Marokko....en alvast goede terugreis gewenst!
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley