Suriname dag 8

Fawakaa!

Het was weer zo'n dag, zo'n dag om nooit te vergeten. Zo'n dag dat je ergens bent en nooit meer weg wil....

Vanmorgen bijtijds weer op en een taxi gepakt naar Huize Ashiana voor een presentatie aan diverse mensen. Een aantal preventisten van de Brandweer, wat mensen van een andere zorginstelling en een meneer van een installatie bedrijf die gisteren contact met ons heeft opgenomen naar aanleiding van de televisie uitzendingen.
Een bijzonder gezelschap dus met zeer geïnteresseerden. Veel minder dan gepland, maar dat komt eenvoudig weg door de viering van 40 jaar onafhankelijkheid morgen. De hele stad staat op z'n kop.
Wat ik nog nooit heb meegemaakt is gebeurt, na afloop van de presentatie werd er luid geapplaudisseerd en men ziet onze waterleidingsprinkler als een toegevoegde waarde voor Suriname en er kwamen direct allerlei plannen en mogelijk projecten over de tafel.
Was weer erg leuk dus.

Na de presentatie zijn we teruggegaan naar het het hotel via een Hindoestaanse tempel, prachtig.

In hotel wat aan het zwembad gehangen, een snack genomen en later op de kamer nog een filmpje gekeken. Niet gedineerd want er stond ons een bijzondere avond te wachten...

Om 9 uur werden we opgehaald om deel te nemen aan een echt Surinaams feest bij Clifton thuis, onze Surinaamse vriend vanuit
Nederland.
Het fest was al in volle gang en speelde zich af onder een enorme afdak in de tuin. Naar schatting zo'n tweehonderd broers, zussen, ooms, tantes neven en nichten. En allemaal in klederdracht, een kleurrijk spektakel. Direct bij aankomst moest Yvonne meekomen voor een traditionele outfit.

Zoals ik al schreef het was al in volle gang, er speelde een Indiaanse groep met trommels, een soort sambaballen en traditionele indiaanse zang. Daar word dan ook echt traditioneel op gedanst, prachtig en wat een muziek.

Toen werden we zo'n beetje aan de hele familie voorgesteld, erg warm allemaal en zo vriendelijk.
Inmiddels was de Indiaanse groep aan het opruimen en verscheen er een andere tien koppige band. Een zooitje bijeengeraapte mannen die met een peuk in de mond zeer relaxed eens ging opbouwen, ff tunen en gaan met die banaan. Man wat een band, vooral de twee drummers hadden mij in de ban. Wij zijn een drummer met een drumstel gewend. Hun deden dat met zijn tweeën, de één met een bas en een kleine bekken, en de ander met de sneardrum. Fantastisch hoe die twee een ritme neerzette, volledig geïmproviseerd maar strak! Heerlijk, we konden (ja zelfs ik) niet stil zitten en hebben heerlijk gedanst met al die kleurrijke, zeer ritmische, prachtig uitgedoste, vrouwen. Want ja, 70% was vrouw. Heerlijk schudden met die grote billen! En tijdens ieder liedje kwam wel een keer DA NA WAN HIEP PIEP PIEP, wat zoiets betekend als van harte gefeliciteerd, want een oom was vijftig geworden.

Toen kwam het grote moment rond half één....eten!
Er stond inmiddels een buffet met naar ik schat dertig verschillende gerechten, Surinaams, Javaans, Creools, te veel om op te krijgen. Dus heerlijk genoten van twee soorten nasi, bami, kip, pom, pastei en als klap op de vuurpijl onze geliefde bobo! (en een extra bak met bojo voor morgen)

Uiteindelijk moeten we gaan, want we gaan morgen de jungle in en dus vroeg op pad. Erg jammer, want we hadden graag willen blijven.

Het was dus weer een fantastische dag.

Zoals ik al schreef morgen naar Brownsberg in de jungle, flink wandelen naar watervallen en hopelijk veel dieren zien.

Dus lieverds, tot morgen.