USA dag 20

Hierbij dan het beloofde laatste reisverslag van onze reis naar de oostkust van de USA.

Gisteren nog in Washington DC, nu groggy achter de laptop in IJsselstein.
Gisteren dus, nog op ons gemakje ontbeten, uitgeschreven uit ons hotel en op weg naar het, ik noem het maar Gemeentehuis, afdeling burgerzaken. Dat is de plek waar ik mijn bekeuring kon betalen. De afhandeling leek op die in IJsselstein, een nummertje halen bij de infobalie en dan wachten tot je naar jou loket kan gaan als die wordt afgeroepen. Er is wel een groot verschil, het Gemeentehuis van IJsselstein kun je zo binnen lopen, in Washington niet, gewoon weer a la vliegveld, alles in een bakje, riem af en door een poortje.

Zo dat is gelukt, nu op weg naar een bijzondere plek in USA, de militaire begraafplaats of althans voor diegene die iets hebben betekend voor USA. Hier liggen meer dan 400.000 mannen en vrouwen die zich hebben ingezet voor de vrijheid van de USA, incluis dus enkele presidenten, waaronder J.F. Kennedy met vrouw en kinderen. Maar de vrouw en kinderen van een iedere militair kan worden bijgezet. Er liggen dus ook militairen die niet in oorlogsgeweld zijn gesneuveld, maar later zelfs op zeer oude leeftijd zijn overleden.
Je kunt dus niet kiezen om hier begraven te worden, daar moet je wat voor gedaan hebben. Het zijn dus eigenlijk allemaal helden.
En zo ziet deze begraaf plaats er dan ook uit, zeer goed onderhouden, als je wel eens op de Amerikaanse begraafplaats in Margraten in Zuid-Limburg bent geweest, waar overigens ook 8.600 militairen liggen, dan begrijp je hoe netjes het er uit ziet.
Ook liggen hier in een tombe een aantal onbekende soldaten, van WO I, WO II en van Korea. Er is geen onbekende soldaat vastgesteld voor Vietnam, die in de tombe lag bleek de verkeerde te zijn en is verwijderd en er is nimmer een ander aangewezen. De onbekende soldaat is namelijk wel degenlijk een bekende, maar een gesneuveld militair die door de president is aangewezen als de persoon die staat voor alle onbekende soldaten. Het is dus een enorme eer.
Er is ook continu wacht die om het half uur met veel protocol wordt gewisseld, prachtig om te zien.
Kortom een wandeling over zo'n plek laat je toch weer beseffen hoeveel mensen voor onze vrijheid zich hebben opgeofferd.
Zeer indrukwekkend.

Na deze wandeling waren we wel weer blij dat we bij de auto waren, het was inmiddels weer serieus warm geworden.
Nu zachtjes aan op weg naar het vliegveld voor onze terugreis.
Nog getankt, de auto ingeleverd, met de shuttlebus naar het vliegveld, koffers ingeleverd, met de monorail naar de juiste terminal en op naar de United Lounge. Uiteindelijk waren we in drie kwartier van het tankstation in de lounge, ondanks de enorme oppervlakte van dit vierde vliegveld van de USA.

Na een hapje en een drankje op naar het vliegtuig. We konden op tijd instappen en we vlogen een halfuurtje te laat weg, maar waren een kwartier eerder dan gepland op Schiphol.
In het vliegtuig weer genoten van een lekker glas wijn, een vijf gangen menu en een goed kop koffie. Nog een filmpje gekeken en toen de stoel in bedstand, dan gaat de stoel zich helemaal uitstrekken tot een vlak bed. Dekentje en even lekker weg dutten.

Zo'n anderhalf uur voor de landing werden we weer verwend met een ontbijtje, warm croissantje, Griekse yoghurt, wat fruit, wat cereal en weer een lekker bakkie.

Dan is het zo 7:00 uur en staan we weer bij de gate op Schiphol. Dan nog een stevige wandeling naar de bagageband, koffers oppakken, naar de auto lopen en dan ben toch ook weer zo thuis.

En dan is zo'n Senseo toch weer lekker...

Dit was het dan, twee en een half jaar naar toegeleefd en voorbij. Maar wat een top vakantie, zoveel gezien, beleefd, gevoeld, ervaren, gegeten, gedronken, en vooral zoveel quality time als gezin.

En Adri, nee niet verslaafd aan Orlando/Florida, maar wel een beetje aan de hele USA. Dit was onze derde trip en zeker niet de laatste, dit land heeft zoveel te bieden en we hebben nog zoveel niet gezien.
Het is voor ons vooral een heerlijk vrij land om te zijn met leuke mensen.

Iedereen bedankt voor de leuke reacties, dit is zeker een drive om de volgend vakantie weer te bloggen...